Kiedy odwiedzasz naszą stronę internetową, jeśli wyrazisz na to zgodę, użyjemy plików cookie, aby umożliwić nam zbieranie danych do zagregowanych statystyk w celu ulepszenia naszych usług i zapamiętania Twojego wyboru na potrzeby przyszłych wizyt.
Jeśli nie chcesz tego, użyjemy plików cookie tylko do zapamiętania Twojego wyboru podczas przyszłych wizyt (tj. niezbędne pliki cookie).
Jeśli nie wybierzesz żadnej z dwóch opcji, żadne pliki cookie nie zostaną wdrożone, ale baner będzie pojawiał się ponownie za każdym razem, gdy wejdziesz na naszą stronę internetową. Więcej informacji o plikach cookie i ochronie danych.
W poprzedniej części poradnika wyjaśniliśmy, w jakich okolicznościach wynajem tymczasowych obiektów letniskowych może zostać zwolniony z podatku dochodowego. Oraz jak rozliczyć taką formę działalności na zasadach ogólnych, przy zastosowaniu stawki liniowej i ryczałtem ewidencjonowanym.
Karta podatkowa a warunki ustawodawcy
Jak już wspomniano w poprzedniej części poradnika art. 25 ust. 1 ustawy ryczałtowej reguluje kwestię opodatkowania wynajmu tymczasowych obiektów letniskowych w formie karty podatkowej. Zgodnie z jego treścią, podatnik podlega takiej formie opodatkowania, jeśli spełni dyktowane przez ustawodawcę warunki. Podatnik musi: złożyć wniosek o zastosowanie opodatkowania w tej formie, w którym zgłosi prowadzenie działalności wymienionej w jednej z 12 części tabeli. Co więcej przy prowadzeniu działalności nie może korzystać z usług osób nie zatrudnionych przez siebie na podstawie umowy o pracę, oraz z usług innych przedsiębiorstw i zakładów (chyba, że chodzi o usługi specjalistyczne), nie może także prowadzić innej pozarolniczej działalności gospodarczej. Ponadto ustawodawca zastrzega, że opodatkowanie kartą podatkową nie będzie możliwe jeśli małżonek podatnika prowadzi działalność w tym samym zakresie lub jeśli on sam wytwarza wyroby opodatkowane, na podstawie odrębnych przepisów, podatkiem akcyzowym – informuje Robert Tomaszewski z portalu www.saveinvest.pl.
Zobowiązania podatnika przy wyborze karty podatkowej
Podatników prowadzących działalność opodatkowaną w formie karty podatkowej nie objemuje co prawda obowiązek prowadzenia ksiąg, składania zeznań podatkowych oraz wpłacania zaliczek na podatek dochodowy (do czego zobowiązani są podatnicy wybierający pozostałe formy opodatkowania). Jednak, podatnicy ci w zamian muszą wydawać na żądanie klienta rachunków i faktur, o których mowa w odrębnych przepisach, które mają na celu stwierdzenie faktu sprzedaży wyrobu, towaru lub wykonanie usługi. Co więcej podatnika zobowiązuje się do przechowywania w kolejności numerów kopie tych rachunków i faktur w okresie pięciu lat podatkowych, licząc od końca roku, w którym wystawiono rachunek lub fakturę.
Wysokość podatku właściwa dla karty podatkowej ustala się w drodze decyzji, wydanej na podstawie złożonego wniosku o zastosowanie takiej formy opodatkowania, przez naczelnika urzędu skarbowego. Podatnicy, którzy w roku poprzedzającym rok podatkowy, opłacali podatek dochodowy w formie karty podatkowej, muszą do dnia otrzymania decyzji ustalającej wysokość tego podatku, opłacać podatek dochodowy w formie karty podatkowej. W wysokości stawki określonej w decyzji ustalającej jej wysokość na rok poprzedni. Kwoty podatku dochodowego zapłacone w okresie przed doręczeniem decyzji ustalającej opodatkowanie w formie karty podatkowej zalicza się na poczet podatku wynikającego z tej decyzji.
