Ogrodzenie działki inwestycyjnej – jakie czekają nas formalności?

Jakich formalności administracyjnych powinniśmy dopełnić w przypadku zamiaru ogrodzenia naszej działki inwestycyjnej?

Ogrodzenie działki inwestycyjnej w pewnych okolicznościach wymagać będzie od inwestorów dopełnienia odpowiednich formalności administracyjnych. Co prawda, by przeprowadzić taki zamiar nie jest konieczne uzyskanie pozwolenia na budowę, jednak, w świetle przepisów prawa budowlanego, jeśli ogrodzenie przekroczy 2,20 m wysokości podlegać będzie obowiązkowi zgłoszenia staroście (prezydentowi miasta) – informuje Robert Tomaszewski z portalu www.saveinvest.pl. Co więcej, parkan obligatoryjnie musi być zgodny z treścią uchwalonego dla danego terenu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (o ile taki obowiązuje) oraz z dyrektywami zawartymi w rozporządzaniu ministra infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Warto mieć na uwadze, że jeśli ogrodzenie nie podlega żadnym formalnościom budowlanym – a więc jego wysokość nie przekracza 2,20 m – ale plan miejscowy zakazuje jego posadowienia, należy przestrzegać ustaleń zawartych w tym akcie prawa miejscowego. Co do zasady, dla parkanów nie ma wymogu uzyskiwania decyzji o warunkach zabudowy.

W przypadku rozporządzenia w sprawie warunków, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie należy pamiętać, by m.in.: ogrodzenie nie stwarzało zagrożenia dla bezpieczeństwa ludzi i zwierząt, bramy i furtki w ogrodzeniu nie otwierały się na zewnątrz działki oraz nie posiadały progów utrudniających wjazd osób niepełnosprawnych na wózkach inwalidzkich. Rozporządzenie to wprost zabrania także umieszczania na ogrodzeniach, na wysokości mniejszej niż 1,8 m, ostro zakończonych elementów, drutu kolczastego, tłuczonego szkła oraz innych podobnych wyrobów i materiałów – podkreśla Robert Tomaszewski z portalu www.saveinvest.pl.

Prawo wodne

Warto także w przypadku ogradzania działek inwestycyjnych sięgnąć do treści prawa wodnego. Zgodnie z art. 27 ust. 1 zabrania się grodzenia nieruchomości przyległych do powierzchniowych wód publicznych w odległości mniejszej niż 1,5 m od linii brzegu, a także zakazywania lub uniemożliwiania przechodzenia przez ten obszar. W sytuacji, gdy ogrodzenie blokowałoby dostęp do wody, regionalny dyrektor gospodarki wodnej posiada uprawnienia, by nakazać jego usunięcie.

A zatem, jeśli nieruchomość nie znajduje się w pobliżu wody, nie został dla danego terenu uchwalony plan miejscowy to zamierzenia inwestora ograniczone są jedynie przez prawo budowlane (dyktujące maksymalną wysokość ogrodzenia) oraz przesłanki przepisów techniczno-budowlanych – podsumowuje Robert Tomaszewski z portalu www.saveinvest.pl.

Formalności po stronie właściciela nieruchomości

W sytuacji, gdy inwestor postanowił o wybudowaniu ogrodzenia, którego wysokość przekroczy 2,20 m zobowiązany jest do zgłoszenia budowy staroście lub prezydentowi miasta na prawach powiatu. W przypadku zgłoszenia, w przeciwieństwie do ubiegania się o uzyskanie pozwolenia na budowę, nie jest przeprowadzane postępowanie administracyjne, które kończy się wydaniem decyzji. Budowę można rozpocząć po upływie 30 dni od dokonania kompletnego zgłoszenia – o ile w tym czasie organ administracji publicznej nie wyraził sprzeciwu. Ta tzw. „milcząca zgoda” organu jest ważna przez trzy lata – licząc od dnia rozpoczęcia robót podanego w zgłoszeniu. We wniosku zgłoszeniowym zawrzeć należy także zakres planowanych prac związanych z budową ogrodzenia, dostarczyć do niego szkic, na którym ujęte zostanie usytuowanie planowanej budowy oraz oświadczenie o prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Zgodnie z art. 30 ust. 6 pkt oraz ust. 7 ustawy – Prawo budowlane organ przyjmujący zgłoszenie inwestora może wnieść sprzeciw wobec jego zamierzenia budowlanego i nałożyć obowiązek uzyskania pozwolenia na budowę.

Budowa ogrodzenia bez dopełnienia opisanych powyżej formalności administracyjnych stanowi samowolę budowalną. Oznacza to, że organ nadzoru budowlanego może nakazać jego rozbiórkę, lub, jeśli będzie to możliwe, ustalić zasady jego legalizacji. W tym drugim przypadku inwestorowi wyznaczony zostanie termin na dostarczenie odpowiednich dokumentów oraz zobowiązany zostanie do uiszczenia stosownej opłaty legalizacyjnej.