Kiedy odwiedzasz naszą stronę internetową, jeśli wyrazisz na to zgodę, użyjemy plików cookie, aby umożliwić nam zbieranie danych do zagregowanych statystyk w celu ulepszenia naszych usług i zapamiętania Twojego wyboru na potrzeby przyszłych wizyt.
Jeśli nie chcesz tego, użyjemy plików cookie tylko do zapamiętania Twojego wyboru podczas przyszłych wizyt (tj. niezbędne pliki cookie).
Jeśli nie wybierzesz żadnej z dwóch opcji, żadne pliki cookie nie zostaną wdrożone, ale baner będzie pojawiał się ponownie za każdym razem, gdy wejdziesz na naszą stronę internetową. Więcej informacji o plikach cookie i ochronie danych.
W poprzedniej części artykułu przedstawiliśmy podstawy prawne dla klasyfikacji tymczasowych obiektów budowlanych oraz wynikające z tego niejednoznaczne i pozostające ze sobą w opozycji orzecznictwa sądowe.
Powstałe w orzecznictwie sądowym rozbieżności dotyczące opodatkowania tymczasowych obiektów budowlanych postanowił rozwiązać Naczelny Sąd Administracyjny, który w składzie siedmiu sędziów w dniu 3 lutego 2014 r. (sygnatura: II FPS 11/13) uchwalił wyrok, według którego tymczasowy obiekt budowlany może być budowlą w rozumieniu przesłanek zawartych w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych tylko w sytuacji, gdy jest budowlą wprost wymienioną w przepisach prawa. W konsekwencji każdy z obiektów budowlanych można zaliczyć wyłącznie do jednej spośród trzech kategorii wymienionych w art. 3 pkt 1 prawa budowlanego: budynków, budowli, obiektów małej architektury. W związku z tym ustaleniem, obiekty tymczasowe nie mogą tworzyć odrębnej kategorii, w swoim charakterze są one pewną odmianą wszystkich obiektów budowlanych.
W rezultacie odesłanie do prawa budowlanego, które zawiera się w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych obejmuje również problematyczne obiekty tymczasowe. Jeśli obiekt spełnia te kryteria oraz związany jest ściśle z prowadzeniem przez podatnika działalności gospodarczej, to w myśl wyroku podlega on opodatkowaniu 2-proc. stawką podatku, którą nalicza się, co do zasady, od ich wartości stanowiącej podstawę odpisów amortyzacyjnych.
Kiedy powstaje obowiązek podatkowy
Dotychczasowa kwestia wykazywania przez podatników takich obiektów była problematyczna i dyskusyjna, natomiast po uchwale NSA, jeśli dojdzie do ewentualnego sporu z fiskusem, podatnicy na pewno mają mniej argumentów dowodzących przeciw opodatkowaniu tymczasowych obiektów budowlanych. Oczywiście należy mieć na uwadze, że wyrok ten nie rzutuje na każdą sprawę dotyczącą posiadania obiektów tymczasowych i każdy przypadek należy rozpatrywać indywidualnie. W kontekście tych rozważań bardzo ważna jest również regulacja zwarta w art. 6 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, która dotyczy bezpośrednio momentu powstania obowiązku podatkowego.
Jak czytamy w tym przepisie obowiązek ten powstaje od 1 stycznia roku następnego po wybudowaniu nowego obiektu. Jest to równoznaczne z założeniem, że tymczasowy obiekt budowlany podlega opodatkowaniu tylko wtedy, gdy znajduje się w danej lokalizacji dłużej niż do 1 stycznia. Jeśli przed tą datą właściciel dokonałby jego przeniesienia w inne miejsce lub jego całkowitego usunięcia nie powstanie obowiązek podatkowy a tym samym nie ma konieczności odprowadzania od niego podatku – wyjaśnia Robert Tomaszewski z portalu www.saveinvest.pl.
