W poprzedniej części poradnika omówiliśmy aspekty, jakie gmina może uwzględnić przy różnicowaniu wysokości podatku od nieruchomości oraz kwestia odwołania od decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości na zasadach ogólnych.
Pamiętamy, że to rada gminy, w formie uchwały, wyznacza wysokość stawek podatków i opłat lokalnych dla nieruchomości znajdujących się w obrębie jej granic administracyjnych – a taka uchwała w określonych okolicznościach może podlegać zaskarżeniu.
Zaskarżenie uchwały
Co do zasady rada gminy przy podejmowaniu stosownej uchwały determinującej wysokość stawek w danym roku może – ale nie jest to obligatoryjne – kierować się postulatami, jakie zgłosili mieszkańcy. Każdy podatnik ma prawo (na podstawie art. 101 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym) do zaskarżenia uchwały w sprawach podatkowych do wojewódzkiego sądu administracyjnego, jeśli narusza ona jego interes prawny. Warto mieć jednak na uwadze, że do sądu nie można kierować skarg dotyczących uchwał, o których zgodności z prawem sąd orzekł już wcześniej – przypomina Robert Tomaszewski z portalu www.saveinvest.pl. Skargę na uchwałę rady gminy w sprawie wysokości stawek podatków i opłat lokalnych dla nieruchomości można wnieść do sądu administracyjnego w imieniu własnym, bądź też jako reprezentant danej grupy, która wyrazi na to pisemną zgodę, przykładowo mieszkańców gminy.
W myśl przywołanego powyżej art. 101 ustawy o samorządzie gminnym, każdy, którego z jakichkolwiek względów interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone poprzez podjęcie przez organ danej uchwały w sprawie administracji publicznej może – ale tylko po bezskutecznym, uprzednim wezwaniu do usunięcia owego naruszenia – zaskarżyć taka uchwałę do sądu administracyjnego. Podjęta uchwała, innymi słowy, musi rodzić dla osoby skarżącej konkretne konsekwencje prawne, które obligatoryjnie muszą zostać wykazane w złożonej skardze. Oznacza to, że brak wystąpienia przez podatnika z wezwaniem do usunięcia naruszenia spowoduje odrzucenie skargi przez sąd, jako skargi wniesionej przed wyczerpaniem środków zaskarżenia – podkreśla Robert Tomaszewski z portalu www.saveinvest.pl.
Wezwanie
W wezwaniu do usunięcia naruszenia podatnik powinien zawrzeć wszelkie argumenty, które mogą potwierdzić niezgodność przyjętej uchwały z przepisami powszechnie obowiązującymi. Jeśli chodzi o rozważaną tu kwestię może być to m.in. wykazanie, że uchwalone stawki przekraczają te maksymalne, determinowane przez obwieszczenie Ministra Finansów – informuje Robert Tomaszewski z portalu www.saveinvest.pl. Kolejnym z możliwych rozwiązań jest przeanalizowanie danych nieruchomości wskazanych w ewidencji gruntów i budynków – pod kątem kluczowych aspektów branych pod uwagę przy ustalaniu wysokości podatku, a więc powierzchni dla gruntów oraz powierzchni użytkowej dla budynków. Warto sprawdzić, czy dane zawarte w ewidencji rzeczywiście znajdują pokrycie w stanie faktycznym nieruchomości.
Idąc dalej, nie ma określonych wymogów formalnych dotyczących wezwania do usunięcia naruszenia – brak także konkretnego terminu, w jakim osoby zainteresowane mogą z nim wystąpić. W sytuacji, gdy wezwanie nie przyniesie skutku, czyli przykładowo, gdy rada gminy odmówi zmiany uchwały lub w ogóle nie ustosunkuje się do wezwania, można kierować sprawę do sądu administracyjnego. Terminy na wystąpienie ze skargą to odpowiednio 30 dni – licząc od daty otrzymania odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa; bądź 60 dni – od dnia wystąpienia z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa, jeżeli rada gminy nie ustosunkowała się do wezwania.
Sąd administracyjny przy rozpatrywaniu wniesionej skargi może stwierdzić nieważność danej uchwały w całości bądź w części lub też orzec, że wydana została ona z naruszeniem prawa. Jeśli skarga zostanie uwzględniona podatnik ma możliwość wystąpienia z wnioskiem o wzruszenie wydanej w jego sprawie decyzji ustającej podatek od nieruchomości.
