O tym czy nośnik reklamowy zostanie wzniesiony w oparciu o pozwolenie na budowę, czy zgłoszenie zadecyduje szereg czynników. Są to: wielkość instalacji i jej konstrukcja, przeznaczenie oraz, mówiąc ogólnie, względy bezpieczeństwa, które przesądzą o konieczności trwałego związania reklamy z gruntem.
Obiekt trwale związany z gruntem
O konieczności wystąpienia do właściwego organu architektoniczno-budowlanego o uzyskanie pozwolenia na budowę w przypadku wnoszenia reklam decydujące jest rozeznanie, czy dany nośnik reklamowy stanowi budowlę w rozumieniu art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego, a więc czy jest obiektem trwale związanym z gruntem. O tym, czy mamy do czynienia z urządzeniem trwale związanym z gruntem bardzo często nie decyduje sam sposób i metoda związania z gruntem, czy nawet technologia wykonania fundamentu, a poszczególne parametry danej powierzchni reklamowej oraz wynikające z indywidualnej sytuacji warunki, które muszą zostać zachowane, by wzniesiony nośnik reklamowy nie prowadził do powstania zagrożenia dla bezpieczeństwa ludzi lub ich mienia.
Jeśli parametry i inne okoliczności posadowienia nośnika reklamowego pozwolą na jego zakwalifikowanie jako urządzenia wymienionego w art. 29 ust. 2 pkt. 6 Prawa budowlanego nie ma konieczności uzyskiwania pozwolenia na budowę – wyjaśnia Robert Tomaszewski z portalu www.saveinvest.pl. Zgodnie bowiem z tymi przesłankami tablice lub inne urządzenia reklamowe, instaluje się jako całość funkcjonalną na istniejącym fundamencie.
Pozwolenie na budowę
Przeciwieństwem są budowle o których traktuje art. 3 ust. 3 Prawa budowlanego. Przy ich budowie z kolei niezbędne jest uzyskanie pozwolenia. A to dlatego, że ich konstrukcja, rozmiar i sposób posadowienia decydują o konieczności trwałego związania z gruntem tego urządzenia. Co więcej, w niektórych przypadkach omawiana cecha trwałego związania z gruntem wcale nie musi oznaczać nawet częściowego położenia fundamentu poniżej poziomu gruntu. Wszystko w praktyce sprowadza się zatem do takiego usytuowania nośnika reklamowego, by był on stabilny i odporny na działanie czynników zewnętrznych. Innymi słowy, posadowienie obiektu budowlanego musi być na tyle trwałe, by mogło oprzeć się wszelakim bodźcom, które będą w stanie naruszyć jego konstrukcję.
W przypadku konkretnie urządzeń reklamowych kluczowe okazuje się również to, czy przy wznoszeniu obiektu, w związku z wymogami zachowania bezpieczeństwa, używano specjalistycznego sprzętu. Opozycyjnie: jeśli urządzenie reklamowe można przenieść w inne miejsce, używając wyłącznie siły fizycznej, przy czym jego posadowienie nie wymaga zabiegów, by dostosować podłoże, wtedy nie można uznać istnienia trwałego związku z gruntem, a więc nie jest konieczne uzyskiwanie pozwolenia na budowę. Często przy rozpatrywaniu sporów dotyczących nośników reklamowych bierze się pod uwagę także fakt, gdzie dany obiekt wykonano, w znacznej części lub też w całości. Jeśli obiekt budowlany został skonstruowany w miejscu A, a następnie przetransportowany i posadowiony w miejscu B spełnione zostają kolejne przesłanki decydujące o konieczności uzyskania pozwolenia na budowę (według art. 3 pkt. 6 Prawa budowlanego).
