W jakich okolicznościach wolno stojące tablice reklamowe uznane zostaną za budowle, które podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości?
Przepisy ustawy o podatkach i opłatach lokalnych odsyłają do prawa budowalnego oraz ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym po definicje pewnych pojęć. To właśnie na ich podstawie określa się okoliczności, w jaki zaistnieje zobowiązanie podatkowego wobec fiskusa.
Tablica reklamowa to w świetle prawa przedmiot materialny przeznaczony lub służący ekspozycji reklamy wraz z jego elementami konstrukcyjnymi i zamocowaniami, o płaskiej powierzchni służącej ekspozycji reklamy. Za takie uznane zostaną w szczególności baner reklamowy, reklama naklejana na okna budynków i reklamy umieszczane na rusztowaniu, ogrodzeniu lub wyposażeniu placu budowy, z wyłączeniem drobnych przedmiotów codziennego użytku wykorzystywanych zgodnie z ich przeznaczeniem.
Kluczowe przy ustaleniu, czy dana tablica reklamowa obciążona zostanie podatkiem od nieruchomości jest ustalenie, czy dany nośnik reklamowy stanowi budowlę w rozumieniu art. 3 pkt 3 prawa budowlanego. Jedną z konsekwencji nowelizacji przepisów budowlanych jest między innymi rozszerzenie przez ustawodawcę pojęcia budowli. Na chwilę obecną obejmuje ono także wolno stojące, trwale związane z gruntem, tablice reklamowe oraz inne urządzenia służące eksponowaniu treści reklamowych. Taka zmiana skutkuje obciążeniem omawianych tu obiektów także podatkiem od nieruchomości. Jeśli natomiast nośniki reklamowe są niezwiązane trwale z gruntem, nie stanowią tym samym budowli w rozumieniu wspomnianej ustawy – nie mogą zatem podlegać opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.
Jednak na tym nie kończą się kłopoty z właściwym opodatkowaniem bilbordów. Według niektórych sądów, oprócz kwestii połączenia z gruntem, decydująca jest również konstrukcja budowlano-techniczna – to ona decyduje, czy dana tablica może zostać zaliczona do budowli. Warto w tym miejscu powołać się na niekorzystne dla właścicieli wolno stojących bilbordów reklamowych orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego (sygnatura akt: II FSK 2480/13). W swoim wyroku NSA wyraził stanowisko, zgodnie z którym tablice reklamowe, bez względu na ich sposób połączenia z gruntem, mogą zostać zaliczone w poczet budowli podlegających opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Nawet jeśli dana reklama jest tymczasowa, może zostać zdemontowana i przeniesiona w inne miejsce – nie ma to w optyce sądu wpływu na jej trwałe związanie z gruntem. Tworzy ona bowiem techniczno-użytkową całość, która odpowiada definicji budowli. Zawarta w prawie nieadekwatna do potrzeb definicja budowli, jak widać kluczowa, jeśli chodzi o kwestię obciążenia nośników reklamowych podatkiem od nieruchomości, generuje wiele sporów miedzy właścicielami takich obiektów a fiskusem. Dlatego każda sprawa musi być interpretowana osobno, w oparciu o indywidualne kryteria.