W poprzedniej części artykułu wyjaśniliśmy pojęcie UFK oraz jakie opłaty ponosi klient, gdy decyduje się na skorzystanie z formy polis z funduszami kapitałowymi.
Źródła problemów
Polisa to relatywnie drogi, a ostatnio także bardzo kontrowersyjny produkt. Wątpliwości budzą przede wszystkim sposoby ich sprzedaży oraz wysokość opłat likwidacyjnych, które pobiera się w momencie zakończenia inwestycji (gdy w grę wchodzi kwestia składki regularnej) w pierwszych latach oszczędzania. Klienci, którzy postrzegają siebie jako ofiary nieuczciwych poczynań firm inwestycyjnych, twierdzą, że zostali oszukani przez sprytnych przedawców. Nie byli odpowiednio poinformowani ani o rzeczywistych kosztach, jakie poniosą, ani o ryzyku powzięcia takich działań inwestycyjnych. Najczęściej sprzedawcy przy oferowaniu produktu zupełnie pomijali lub swoimi objaśnieniami jedynie komplikowali fakt, że dany produkt jest wieloletni (10-15 lat). Zaś rezygnacja z niego w pierwszym roku oszczędzania wiąże się z karą obejmującą nawet 100proc. wpłaconego do tej pory kapitału. Klienci skarżą się również na niezwykle rozwlekłe i napisane nieprzystępnym językiem umowy.
Język specjalistyczny na dokumentach został ich zdaniem użyty w celu uniemożliwienia im pełnego zrozumienia natury oferowanego im produktu. Należy w takich sytuacjach prosić doradców o wyjaśnienie niezrozumiałych ustępów. Jeśli nie uzyskamy wyczerpujących i rozjaśniających sprawę umowy nigdy nie należy podpisywać. W związku ze skargami i coraz to nowszymi pozwami ubezpieczyciele uspokajają i zapewniają, że powzięli już niezbędne kroki, by zapewnić klientom łatwiejszy dostęp do rzetelnych i wyczerpujących informacji o produktach. Zmiany mają przede wszystkim uczynić zawierane umowy bardziej transparentnymi, by klienci mogli łatwiej zrozumieć charakter inwestycji. Niestety, nadal nie udzielają jednoznacznej odpowiedzi na pytanie o całkowite i rzeczywiste wysokości kosztów w związku z programami ubezpieczeniowo-inwestycyjnymi. Mimo to większa część Ubezpieczycieli deklaruje wprowadzenie tzw. kart produktów opracowanych przez Polską Izbę Ubezpieczeń.
Karta produktu
Karta produktu ma cel informacyjny. W założeniu dzięki niej opłaty za polisty będą bardziej przejrzyste i zrozumiałe dla klienta. Ma ona przede wszystkim w sposób wyczerpujący prezentować koszty i ryzyko związane z inwestycją w taki produkt. Między innymi za sprawą ujednolicenia nazewnictwa opłat klient może dzięki karcie dokonać porównania konkurencyjnych programów inwestycyjno-ubezpieczeniowych. Karta w sposób jednakowy dla wszystkich prezentować ma ogólne koszty związane z inwestycją. Informacje w niej zawarte mają być sporządzone językiem powszechnie zrozumiałym, a nie jak dotychczas nomenklaturą znaną tylko fachowcom ubezpieczeniowym. Nie może także w obrębie karty zagościć retoryka marketingowa.
Z perspektywy klienta najbardziej wartościową część karty stanowi symulacja trzech wariantów przebiegu ubezpieczenia – wariant bazowy, wariant o obniżonej rentowności oraz wariant o podwyższonej rentowności. Poszczególne warianty ilustrują kwoty jakie klient wpłacił wraz z ilością środków jakie przypuszczalnie otrzyma w poszczególnych latach uwzględniając założone stopy zwrotu oraz wszystkie opłaty, w tym także ewentualną opłatę likwidacyjną. Dokument przedstawia także jakie świadczenia zostaną wykazane wskazanym przez ubezpieczonego osobom w chwili jego śmierci. Symulacja ona na celu zademonstrowanie wysokości opłat i projektowanych zysków. Jednak jak zauważa Robert Tomaszewski, Prezes Zarządu Saveinvest, należy uświadomić sobie, że taka symulacja jest jedynie przewidywaniem danych tendencji. Nie stanowi zatem gwarancji osiągnięcia przedstawianych przez nią wyników inwestycyjnych.
Zalety
19 proc. podatek od zysków kapitałowych jest odprowadzany dopiero w chwili zakończenie inwestycji. Jest odroczony w czasie. Dlatego można swobodnie przenosić środki między funduszami bez konieczności rozliczania się z urzędem podatkowym. Po drugie w chwili śmierci osoby ubezpieczonej, wskazanym przez niego podmiotom wypłacane są świadczenia. Kwota określona w podpisanej umowie, odpowiednio powiększona o środki zgromadzone w funduszu kapitałowym, albo odpowiedni udział w aktywach, które były gromadzone w funduszach. Świadczenia takie nie wchodzą w skład masy spadkowej. Spadkobiercy nie zapłacą również daniny od spadku i darowizn. Mimo to należy pamiętać, by dokładnie przeanalizować umowę, przede wszystkim pod kątem czyhających na nas opłat za powzięcie takiej inwestycji. Tylko po dokładnej analizie zysków, strat i opłat możemy podjąć decyzję, czy polisa z UFK rzeczywiście jest dla nas opłacalna.
GORĄCY TEMAT
