Podatkowi od nieruchomości powinny podlegać tylko budowle, czyli urządzenia trwale związane z gruntem. Jednak urząd podatkowy niejednokrotnie żąda także uregulowania należności od tablic reklamowych, które da się przecież przenieść w inne miejsce.
Czy właściciele gruntów, na których znajdują się bilbordy mają problem?
Problem dotyczy zarówno właścicieli i wieczystych użytkowników gruntów, na których usytuowane są różnego rodzaju tablice reklamowe, jak i bezpośrednio ich posiadaczy. Okazuje się, że w zależności od przyjętej interpretacji prawa, nawet urządzenia, które nie są trwale związane z gruntem mogą zostać obłożone podatkiem od nieruchomości.
Prawo budowlane i ustawodawca podatkowy (poprzez odesłanie zawarte w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych) posługują się przesłanką trwałego związania z gruntem tablic reklamowych. W art. 48 kodeksu cywilnego czytamy, że co do zasady do części składowych gruntu należą m.in. budynki i inne urządzenia trwale związane z gruntem. Częścią składową gruntu jest wszystko, co nie może być od niego odłączone bez uszkodzenia, lub istotnej zmiany gruntu, albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Zatem, jeśli urządzenie reklamowe zostanie połączone z gruntem tak, że stanie się jego częścią składową, to definicja własności nieruchomości obejmie również to urządzenie, czyniąc tym samym z właściciela gruntu także właścicielem urządzenia reklamowego. Jak wynika z powyższego, w orzecznictwie i piśmiennictwie przyjmuje się za obiekt budowlany związany trwale z gruntem to taki obiekt, który nie został wzniesiony do przemijającego użytku, jak również nie można oderwać go od gruntu bez uszkodzenia przy tym jego konstrukcji.
Gdy projekt urządzenia reklamowego przewiduje wylanie fundamentów
Decydującym czynnikiem jest fizyczny związek obiektu budowlanego z gruntem – w szczególności, gdy obiekt ten usadowiono na fundamentach. Co więcej, dodatkowe znaczenie ma fakt, czy posadowienie obiektu budowlanego jest na tyle trwałe, by mogło oprzeć się czynnikom, które są w stanie naruszyć jego konstrukcję. W przypadku konkretnie urządzeń reklamowych kluczowe okazuje się również to, czy przy wznoszeniu obiektu, w związku z wymogami zachowania bezpieczeństwa, używano specjalistycznego sprzętu. Oczywiście jest to teza argumentująca za występowaniem trwałego związku z gruntem. Opozycyjnie: jeśli urządzenie reklamowe można przenieść w inne miejsce, używając wyłącznie siły fizycznej, przy czym jego posadowienie nie wymaga zabiegów, by dostosować podłoże, wtedy nie można uznać istnienia trwałego związku z gruntem.
Według orzecznictwa sądowego, by zdefiniować istnienie trwałego związku urządzenia z gruntem, należy ustalić, czy posadowienie jest na tyle trwałe, by oprzeć się czynnikom, które są w stanie naruszyć ustanowioną na nim konstrukcję i zapewnia bezpieczeństwo. Jeśli projekt budowlany obiektu reklamowego przewiduje wylanie fundamentu, zdaniem sądu mamy niepodważalnie do czynienia z nośnikiem trwale związanym z gruntem.
Niekorzystne stanowisko sądów
Art. 3 pkt 3 prawa budowlanego definitywnie określa budowle, jako wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe. Pomimo tego faktu organy podatkowe niejednokrotnie dowodzą, że podatek należy się od każdego typu urządzeń reklamowych, również tych wcale niezwiązanych z gruntem. Jak zapewnia Bartosz Antos, Wiceprezes Zarządu Saveinvest, nie każde orzecznictwo sądowe w takich kwestiach jest jednolite, jednak należy liczyć się z możliwością popierania przez sądy takiego stanowiska. Jak pokazuje sytuacja z 2012 roku sprawa cały czas pozostaje bez jednoznacznego rozstrzygnięcia. NSA w swoim wyroku stwierdza, że przepisy zawarte w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych nie warunkują opodatkowania budowli od sposobu i związania z gruntem.
Idąc dalej – opodatkowaniu podlegają przez to budowle, zarówno trwale związane z gruntem, jak i te bez takiego powiązania. Dotyczy to w równym stopniu urządzeń reklamowych. Tablice reklamowe, przeznaczone tylko do czasowego użytku, bądź takie, które można oddzielić od podłoża bez większego trudu (czyli niezwiązane trwale z gruntem) również powinny podlegać opodatkowaniu. To działanie argumentuje się z kolei możliwością zakwalifikowania ich do kategorii tymczasowych obiektów budowlanych, które z kolei zaliczają się do budowli.
By przekonać się, kto w takim razie jest podatnikiem zapraszamy do drugiej części poradnika.
